Mijn circulaire verbouwing

Ik besloot om te gaan verbouwen. We zouden gaan uitbouwen, een nieuwe keuken nemen en de houten vloer in de woonkamer vervangen door schuimbeton met vloerverwarming.

Uiteraard wilden we de verbouwing zo duurzaam en circulair mogelijk uitvoeren. De lage-temperatuur vloerverwarming en de gasloze keuken bereidden ons voor om van het gas af te gaan op het moment dat onze HR-ketel aan vervanging toe zou zijn. Of op het moment dat de gemeente onze wijk gaat verduurzamen – er moet tenslotte uiterlijk in 2021 een plan op wijkniveau gemaakt zijn hoe te gaan voldoen aan de doelen van het klimaatakkoord.

Maar circulair verbouwen, dat viel nog niet mee. Ik zette onze oude keuken en de schitterende ETNA open haard uit 1974 (met aankoopbewijs) op Marktplaats. Maar geen reacties. Zelfs niet voor het losse roestvrijstalen aanrechtblad, waarvan ik dacht dat iemand hem wel voor in de bijkeuken of schuur zou willen hebben. Keuken en kachel belandden bij het oud-ijzer.

De achtergevel ging eruit, ik stelde voor om de bakstenen van de gevel te hergebruiken voor de nieuwe zijmuren van de uitbouw. “Dat gaat niet”, zei de aannemer, “het zijn holle bakstenen die vol met cement zitten, die blijven niet heel bij het slopen”. En de houten woonkamervloer was op een dag plotseling weg, afgevoerd door de aannemer, naar de milieustraat. Het hout werd wel apart gehouden van het andere bouwafval, maar de balken en vloerdelen worden niet hergebruikt, maar vermalen tot spaanplaat. En zo vervlogen al mijn circulaire opties. Alleen de oude tegels in de keuken, die bleven zitten, tegen het zere been van de architect en aannemer in. Die wilden liever alles strak met nieuwe materialen uitvoeren.